Skóra - choroby i objawy chorobowe.

Wykwity skórne i stany narzucone

Wykwity są to zmiany skórne, które stanowią podstawę rozpoznania i są zasadniczym elementem obrazu klinicznego chorób dermatologicznych. Znajomość tych wykwitów pozwala opisać i zdefiniować zmiany widziane na skórze gołym okiem. Rozróżnia się dwa typy wykwitów: pierwotne i wtórne. Oprócz wykwitów rozróżnia się stany narzucone skóry, czyli stany chorobowe nie dające się pod względem budowy (morfologicznym) włączyć do wykwitów pierwotnych lub wtórnych takie jak: liszajowacenie, spryszczenie i łuszczycowatość. Przy opisie zmian chorobowych zwraca się uwagę na niektóre cechy morfologiczne wykwitów: wielkość, kształt, postać, barwa, powierzchnia, ograniczenie umiejscowienia, ilość, ewolucja i zejście. W rozpoznaniu odgrywają również rolę objawy podmiotowe: świąd, pieczenie skóry, bolesność.

Wykwity pierwotne
Wykwity pierwotne pojawiają się na skórze w początkowym okresie ujawnienia się zmian chorobowych na skórze. Należą do nich: plama, grudka, bąbel, guzek, guz, pęcherzyk, pęcherz, krosta.

Plama
Plama jest to wykwit leżący w poziomie skóry, niewyczuwalny przy dotyku i różniący się od otaczającej skóry zabarwieniem.


Plama naczyniowa

Grudka
Grudka to wykwit wyniosły ponad poziom skóry, różniący się od otaczającej skóry spoistością i ustępujący bez pozostawiania śladów.


Grudka

Bąbel
Bąbel pokrzywkowy to wykwit wyniosły ponad powierzchnię skóry, który szybko powstaje i ustępuje bez pozostawiania śladów.


Bąbel pokrzywkowy

Guzek
Guzek jest wykwitem wyniosłym ponad powierzchnię skóry, który związany jest ze zmianami w skórze właściwej, i który ustępuje pozostawiając blizny. Większe wykwity guzkowe noszą nazwę guzów.


Guzek

Pęcherzyk i pęcherz
Pęcherzyk i pęcherz to wykwity wyniosłe ponad powierzchnię skóry, wypełnione płynem i ustępujące bez pozostawiania blizny.


 Pęcherz

Krosta
Krosta jest wykwitem wyniosłym ponad powierzchnię skóry, od początku wypełnionym treścią ropną.


Krosta

Wykwity wtórne
Wykwity wtórne stanowią zejście wykwitów pierwotnych i występują w okresie dalszego rozwoju lub ustępowania choroby. Należą do nich: nadżerka lub otarcie, owrzodzenie, wrzód lub rana, rozpadlina lub szczelina, strup, łuska i blizna.

Łuska
Łuska to złuszczająca się warstwa rogowa skóry.


Łuska

Strup
Strup powstaje w wyniku zasychania na powierzchni skóry płynu wysiękowego, krwi albo treści ropnej.


 Strup

Nadżerka
Nadżerka to ubytek naskórka powstający w wyniku jego zniszczenia. Przeczos to linijny ubytek w skórze uprzednio niezmienionej powstający najczęściej pod wpływem drapania.


Nadżerka

Owrzodzenie
Owrzodzenie to ubytek skóry właściwej, który ustępuje pozostawiając blizny.


Owrzodzenie

Rozpadlina
Rozpadliny to linijne ubytki obejmujące głębsze warstwy skóry właściwej, w wyniku czego powstają blizny.

Blizna
Blizna powstaje w następstwie uszkodzenia skóry właściwej i zastąpienia jej tkanką łączną włóknistą.


Blizna

Podział chorób skóry

Podział chorób skóry (dermatoz) zmienia się zależnie od możliwości poznanych przyczyn i mechanizmów powstawania zmian chorobowych (etiologii i patogenezy). Ze względu na etiologię można podzielić choroby skóry na bakteryjne, grzybicze, pasożytnicze, wirusowe, autoimmunologiczne, alergiczne, uwarunkowane genetycznie, wywołane czynnikami fizykalnymi, zawodowe, osutki polekowe. Ze względu na charakter wykwitów pierwotnych lub typ zmian skórnych wyróżnia się dermatozy: rumieniowe, rumieniowo-złuszczające, grudkowe, choroby pęcherzowe, łuszczycę i choroby łuszczycopodobne. Ze względu na charakterystyczny obraz mikroskopowy zostały wyodrębnione ziarniniaki, nowotwory złośliwe, chłoniaki. Ze względu na skłonność do zajmowania poszczególnych struktur wyróżniono: choroby błon śluzowych, choroby naczyniowe skóry, zaburzenia barwnikowe, choroby gruczołów potowych, łojowych, włosów i paznokci. Ponadto, ze względu na częstość występowania typowych zmian skórnych zależnych od chorób narządów wewnętrznych wyodrębniono: rewelatory nowotworowe (czyli zmiany skórne towarzyszące nowotworowi narządów wewnętrznych), zmiany skórne towarzyszące chorobom metabolicznym (np. hiperlipidozom lub cukrzycy), zaburzeniom endokrynologicznym (np. chorobom tarczycy lub nadnerczy) oraz innym chorobom wewnętrznym.

Choroby bakteryjne
Ropne choroby skóry są wywołane głównie przez gronkowce, paciorkowce oraz zakażenia mieszane. Zakażenia gronkowcowe obejmują zapalenia mieszków włosowych, figówkę, czyraki, ropnie mnogie pach, ropnie mnogie niemowląt, liszajec pęcherzowy noworodków - zapalenie pęcherzowe i złuszczające skóry noworodków. Głównym zakażeniem paciorkowcowym jest róża. Mieszane zakażenia to liszajec zakaźny, niesztowica, piodermia przewlekła, zapalenie mieszków włosowych (tzw. gram-ujemne). Inne choroby bakteryjne skóry to różyca, łupież rumieniowy, promienica i boreliozy takie jak: rumień przewlekły pełzający, lymphocytoma, zanikowe zapalenie skóry kończyn. Promienica i boreliozy zostały włączone do grupy chorób bakteryjnych stosunkowo niedawno. Prątki wywołują gruźlicę skóry, a choroba ta ze względu na charakterystyczny obraz histologiczny należy do zapaleń swoistych. Badania dodatkowe potwierdzające rozpoznanie w chorobach wywołanych przez bakterie to: posiewy bakteriologiczne, antybiogram, badania serologiczne i w przypadku gruźlicy - badanie histologiczne i próba tuberkulinowa (stwierdzająca zakażenie gruźlicą).

Grzybice
Grzybice wywoływane są głównie przez dermatofity, drożdżaki, grzyby drożdżopodobne i pleśniowce, które powodują choroby naskórka, włosów, paznokci i błon śluzowych. Znaczenie rozstrzygające ma badanie mikologiczne.

Choroby wirusowe
Najczęstszymi chorobami wirusowymi są choroby należące do grupy opryszczek (opryszczka zwykła, półpasiec, ospa wietrzna), brodawki skórne i kłykciny kończyste, mięczak zakaźny, choroby należące do grupy ospy (guzy dojarek i krowianka przeszczepiona), a także pryszczyca oraz zakażenie retrowirusem HIV. Rozpoznanie tych chorób opiera się na wyglądzie klinicznym zmian i badaniu histologicznym i cytologicznym. Niekiedy wykonuje się badania dodatkowe z zakresu wirusologii i biologi molekularnej.

Choroby pęcherzowe
Spośród chorób pęcherzowych o podłożu autoimmunologicznym należy wymienić pęcherzyce: zwykłą, bujającą, liściastą, rumieniowatą, opryszczkowatą, IgA, akantolityczną chorobę typu rumienia obrączkowatego, pęcherzycę paraneoplastyczną, pemfigoid, opryszczki ciężarnych, pemfigoid bliznowaciejący, nabyte pęcherzowe oddalenie się naskórka, zapalenie opryszczkowate skóry, linijną IgA dermatozę pęcherzową. O rozpoznaniu tych chorób decydują badania immunologiczne wycinków skóry i surowicy krwi.

Choroby tkanki łącznej
Choroby tkanki łącznej w dermatologii obejmują układowy, podostry i przewlekły liszaj (toczeń) rumieniowaty, zespół antykardiolipidowy, zespół Sneddona, twardzinę układową, twardzinę ograniczoną, eozynofilowe zapalenie powięzi, zapalenie skórno-mięśniowe i zespoły nakładania oraz guzkowe zapalenie tętnic. O rozpoznaniu decydują najczęściej badania immunologiczne surowicy na obecność przeciwciał oraz badania immunohistochemiczne wycinków skóry.

Choroby alergiczne
Choroby alergiczne skóry obejmują kilka różnych grup zaburzeń o odmiennych mechanizmach patogenetycznych: pokrzywkę, kontaktowe zapalenie skóry, inne odmiany wyprysku oraz atopowe zapalenie skóry. O rozpoznaniu przyczynowym decydują testy alergiczne in vivo (bezpośrednio na pacjencie) i in vitro (na materiale pobranym od pacjenta).

Fotodermatozy
Fotodermatozy obejmują nabyte o nieustalonej przyczynie choroby skóry takie jak: wielopostaciowe osutki świetlne, pokrzywka słoneczna, przewlekłe zmiany posłoneczne, fotodermatozy uwarunkowane genetycznie, odczyny fototoksyczne i fotoalergiczne oraz dermatozy, w których światło słoneczne jest czynnikiem zaostrzającym lub wyzwalającym zmiany skórne. Głównymi badaniami mającymi znaczenie diagnostyczne są próby świetlne i tzw. testy fotoalergiczne.

Nowotwory skóry
Nowotwory złośliwe skóry to raki podstawno- i kolczysto komórkowe, choroba Bowena, Queyrata, Pageta, czerniaki, chłoniaki, z których najczęściej spotyka się ziarniniak grzybiasty. Nowotwory łagodne obejmują całą grupę włókniaków, naczyniaków, mięśniaków, bliznowiec i inne. Raki mogą być poprzedzone stanami przedrakowymi: rogowaceniem słonecznym, leukoplakią czy rogiem skóry. Rozstrzygające znaczenia ma badanie histopatologiczne, niekiedy immunomorfologiczne, a nawet biologicznomolekularne.

Jak przechowywać kosmetyki do make-upu?

Najlepiej z dala od wilgoci i wysokiej temperatury, czyli nie w łazience! 

Szminki, podkłady, lakiery do paznokci (te ostatnie najlepiej trzymać w lodówce) pod wpływem wilgoci i ciepła szybciej się psują. Dlatego nigdy nie zostawiaj ich w nagrzanym bagażniku samochodu, na okiennym parapecie (słońce!) lub blisko kaloryfera.

- Oddziel kosmetyki od akcesoriów, takich jak pędzle, gąbki, pęsety, temperówki (na nich gromadzi się więcej zanieczyszczeń i bakterii).

- Myj pędzle i gąbeczki! Oczywiście nie po każdym użyciu, ale przynajmniej raz na dwa tygodnie, używając do tego ciepłej wody i zwykłego mydła.

- Regularnie sprawdzaj, czy twoje kosmetyki się nie popsuły. Poznasz to po zmienionej konsystencji i zapachu. Podkład, korektor i szminkę zmieniaj co pół roku, mascarę co trzy miesiące.

- Grzebienie, szczotki i gumki do włosów ze względów estetycznych trzymaj w osobnej zamykanej kosmetyczce.

Superrada: Pędzel do podkładu lub pudru po umyciu możesz wysuszyć suszarką do włosów!

Szlachetne złoto.

Połyskujący makijaż zdobi jak kosztowna biżuteria. 

Ten kolor nie zna żadnych ograniczeń, podkreśli urodę każdej z nas. Bardzo go lubimy, bo dodaje skórze blasku, pięknie ją ociepla i odmładza.

1. Powieki przygotuj do makijażu, pokrywając je bazą pod cienie albo podkładem. To ułatwi rozprowadzanie cieni i sprawi, że makijaż będzie trwalszy. Na całą górną powiekę nanieś cień jasnozłoty. Ciemniejszy, brązowozłoty, nałóż na środek powieki i wyciągnij go w górę oraz lekko za wewnętrzny kącik oka. Dobrze zatrzyj granicę między kolorami.

2. Teraz kredką czarną (jeśli jesteś brunetką) lub brązową (lepsza dla blondynek) narysuj kreski wzdłuż dolnej i górnej linii rzęs. Mocniej zaakcentuj zewnętrzne kąciki oczu, wewnętrzne pozostawiając nieumalowane. Jeśli lekko rozetrzesz kreskę, będzie wyglądać bardziej naturalnie. Nadeszła pora na mascarę. Wytuszuj nią rzęsy dwukrotnie.

3. Dopełnieniem tego makijażu będą soczyste koralowe usta. By efekt był naturalny, możesz posłużyć się trikiem wizażystów – pomadkę lekko rozetrzyj palcem. Usta będą zmysłowo lśnić, jeśli szminkę pokryjesz cieniutką warstwą błyszczyku. Uwaga! Nakładając go tylko na środek warg, optycznie je powiększysz.

Złote zasady
- Idealnym tłem tak widowiskowego makijażu będzie cera ozłocona pudrem brązującym. Muśnij nim policzki i skronie. Możesz także użyć różu w odcieniu terakoty.
- Złotym pyłem oprósz też dekolt, ramiona, obojczyki (zwłaszcza gdy wkładasz wydekoltowaną sukienkę). Inne wyjście? Samoopalacz lub balsam z opalizującymi drobinkami.
- Cera z rozszerzonymi porami nie lubi połyskujących pudrów.

Skóra - budowa i czynność.

Skóra jest narządem pokrywającym i osłaniającym ustrój. 

Ogólna powierzchnia skóry wynosi 1,5-2 m2, a grubość wynosi 1,5-5 mm. Składa się z trzech warstw: naskórka, skóry właściwej i tkanki podskórnej. Naskórek składa się głównie z dojrzewających komórek nabłonkowych, nazywanych keratynocytami i tworzy kilka warstw: podstawną, kolczystą, ziarnistą i rogową.
Oprócz keratynocytów w naskórku znajdują się również komórki barwnikowe - melanocyty, komórki odpowiedzialne za reakcje immunologiczne - komórki Langerhansa i komórki układu nerwowego -komórki Merkela. W skórze właściwej utworzonej z tkanki łącznej znajdują się włókna kolagenowe i elastyna oraz elementy komórkowe: fibroblasty, mastocyty i komórki krwi oraz naczynia i nerwy. Tkankę podskórną tworzy tkanka tłuszczowa i łączna. W skórze znajdują się przydatki skóry: gruczoły potowe (ekrynowe i apokrynowe), gruczoły łojowe, paznokcie i włosy. Skóra spełnia wiele czynności ochronnych: przed zakażeniem bakteriami, grzybami, wirusami, przed czynnikami mechanicznymi, termicznymi, chemicznymi i promieniowaniem świetlnym, oraz zapewnia niezmienne warunki dla środowiska wewnętrznego organizmu (homeostazę). Poza tym skóra spełnia czynność percepcyjną ciepła, bólu, dotyku, ekspresyjną w wyrażaniu stanów emocjonalnych, resorpcyjną oraz bierze udział w magazynowaniu i przemianie materii. Skóra w okolicy otworów naturalnych (usta, nozdrza, odbyt, pochwa itp.) przechodzi w błony śluzowe.


Ryc.10-3 Skóra w przekroju:
1-mięsień przywłosowy, 2-włos, 3-gruczoł łojowy,4-gruczoł potowy ekranowy,
5-gruczoł potowy apokrynowy, 6-splot naczyniowy powierzchowny,
7-splot naczyniowy głęboki, 8-zraziki tkanki tłuszczowej

Więcej wody ,więcej blasku.

Nie tylko skóra potrzebuje nawilżenia. Włosy też. Bo tylko odpowiednio nawilżone są zdrowe, błyszczące i dobrze się układają.

Gdy myślimy o nawilżaniu włosów, w pierwszej chwili przychodzi nam do głowy ich mycie. Tymczasem wcale nie o mycie tu chodzi! Nawilżone włosy to takie, które w swojej strukturze zawierają odpowiednią ilość wody. Kiedy jej brakuje, stają się kruche i łamliwe, elektryzują się, puszą i trudno je ułożyć. Dotyczy to szczególnie włosów: farbowanych, układanych „na gorąco" (to znaczy przy użyciu suszarki, lokówki lub prostownicy), wystawianych na działanie promieni słonecznych, a także po trwałej ondulacji. Są one najbardziej przesuszone.

Suche nie znaczy przesuszone. 

To, czy włosy są suche, tłuste, czy normalne, zależy od typu skóry głowy. Sucha skóra wytwarza mało łoju, więc są one suche. Tłusta przeciwnie – produkuje go za dużo, dlatego włosy się przetłuszczają. Przesuszenie ma niewiele wspólnego z typem skóry. Stopień nawilżenia włosów zależy od tego, jak je pielęgnujesz. Dlatego zarówno włosy suche, tłuste, jak i normalne mogą być jednocześnie przesuszone.

Koło się zamyka. 

Każdy włos zbudowany jest z łodygi pokrytej łuskami (przylegają one do siebie niczym dachówki). Chronią one przed uszkodzeniami podczas mycia, czesania i wycierania. Kiedy włosy ulegają przesuszeniu, łuski przestają do siebie przylegać. Nie zabezpieczają łodygi włosa przed zanieczyszczeniami, wilgocią i promieniowaniem UV. Włosy stają się jeszcze bardziej podatne na uszkodzenia. Tracą połysk, łamią się, rozdwajają i blakną. Ich odcień może stać się jaśniejszy o ton lub nawet dwa. Przesuszone włosy podczas farbowania wchłaniają bardzo dużo barwnika (mają intensywny odcień), a potem szybko tracą kolor.

Ratunek dla włosów.

Przesuszeniu włosów możesz zapobiec. Chroń je przed słońcem kosmetykami do włosów. Stosuj preparaty zapobiegające uszkodzeniu włosów. Jeśli włosy już są przesuszone, pomogą im specjalne kosmetyki nawilżające: szampony, odżywki.

Twarz bez skazy.

Przyzwyczaiłaś się do podkrążonych oczu, „pajączków" na twarzy i udach, nieładnych blizn? Niepotrzebnie! 

Możliwości, jakie stwarzają dziś kosmetyki są ogromne. Problemy ze skórą można usunąć w kilka minut. Pokażę Ci, co potrafi dobry makijaż: nie ma wprawdzie skuteczności lasera czy ultradźwięków, ale daje natychmiastowy efekt.

Podkrążone oczy
Skóra oraz warstwa tkanki tłuszczowej w okolicach oczu jest znacznie cieńsza niż w pozostałych partiach twarzy. Dlatego mogą prześwitywać przez nią mięśnie i naczynia krwionośne – tak właśnie powstają „podkówki". Ich kolor może stać się jeszcze bardziej intensywny, gdy z czasem dojdzie do osłabienia ścian naczyń krwionośnych. Gdy ulegną one rozszerzeniu, do tkanek podskórnych zacznie przesączać się osocze, tworząc obrzęki.

Skuteczne preparaty: 

Poprawę przyniosą kosmetyki z retinolem (witaminą A) i wyciągami z alg morskich. Stymulują produkcję kolagenu i wzmacniają skórę. Od pewnego czasu z powodzeniem stosuje się także kremy pod oczy z uszczelniającą naczynia krwionośne i rozjaśniającą witaminą C. Aby osiągnąć widoczną poprawę, powinnaś stosować odpowiedni kosmetyk regularnie przez 4–6 tygodni.
Łatwy kamuflaż: Cienie pod oczami najlepiej jest zamaskować specjalnym korektorem. Sine „podkówki" pokryje kosmetyk w odcieniach beżu, brunatne lub brązowe – żółty. Najłatwiej nałożyć preparat o półpłynnej konsystencji. Wystarczy nanieść go w kilku miejscach pod okiem i rozetrzeć. Natomiast kosmetyk w kremie najlepiej delikatnie wklepać w skórę. Inaczej zgromadzi się w jej zagłębieniach i sprawi, że zmarszczki będą bardziej widoczne. Na koniec na wewnętrznej linii rzęs dolnej powieki można narysować białą kreskę, która rozjaśni spojrzenie.

Rozszerzone naczynka
„Pajączki" to rozszerzone – z powodu osłabienia ścianek – naczynia krwionośne prześwitujące przez skórę. Im skóra cieńsza i jaśniejsza, tym są one bardziej widoczne. Skąd skłonność do rozszerzonych naczynek? Kiedy dochodzi do osłabienia ścianek naczyń krwionośnych, zmniejsza się ich kurczliwość, co sprzyja zaleganiu krwi. Nacisk krwi na ścianki naczyń osłabia je jeszcze bardziej. Początkowo mało widoczne naczynka zamieniają się w brunatne „pajączki".

Skuteczne preparaty:

 „Pajączki" staną się mniej widoczne, kiedy wzmocni się ścianki naczyń krwionośnych w skórze. Tak działa w kremie witamina C zmniejszając zaczerwienienie skóry i usuwają obrzęki. Efekty działania kremu zauważysz po 4–6 tygodniach stosowania.
Łatwy kamuflaż: Rozszerzone naczynka pokryj zielonym korektorem, a potem nałóż make-up. Pajączki są najbardziej widoczne u osób o jasnej cerze. Dlatego warto używać kremów samoopalających. Sztuczna opalenizna sprawi, że naczynka będzie słabiej widać. Słońce i promieniowanie UV emitowane przez solaria nasilają problemy naczynkowe. Należy unikać zatem opalania i stosować kosmetyki z filtrem UV.

Widoczne blizny

To, w jaki sposób goi się rana, zależy przede wszystkim od genów. Dlatego niektórym osobom po niewielkim zadrapaniu pozostaje widoczna blizna, a u innych po większych uszkodzeniach skóry nie ma nawet śladu. Blizna składa się z włókien kolagenu i elastyny ułożonych nieco inaczej niż w zdrowej skórze. Może „zapadać się", tworząc zagłębienia lub nadmiernie się rozrastać i wystawać ponad powierzchnię skóry. Mówimy wtedy o przeroście blizny.

Skuteczne preparaty:

Przerostowi blizny można zapobiec, stosując kremy stymulujące produkcję kolagenu i rozjaśniające przebarwienia . Należy wsmarowywać je w zagojoną, ale nie zabliźnioną skórę, intensywnie masując. Zawarte w preparatach aminokwasy i mikroelementy przyspieszają regenerację skóry. Zmniejszają jej napięcie, sprawiają, że blizna nie „ciągnie" i nie swędzi.
Łatwy kamuflaż: Blizny najlepiej pokryje gęsty korektor o kremowej konsystencji. Dobrze przylega do skóry i jest trwały. Jeśli blizna jest wypukła, zastosuj kosmetyk o ton ciemniejszy od zwykle używanego make-upu. Jeżeli jest wklęsła, nałóż korektor odrobinę jaśniejszy od fluidu. Gęsty kosmetyk może być trudny w aplikacji. Dlatego przed nałożeniem, rozgrzej go w dłoniach. Cienką warstwę nanieś na bliznę palcami (możesz lekko wyjść poza jej obręb). Nie przesadź z ilością preparatu. Jego nadmiar sprawi, że nierówności będą bardziej widoczne. Na koniec delikatnie (aby nie zetrzeć korektora) nałóż na twarz make-up i całość przyprósz pudrem.

Rozstępy do likwidacji.

To nie tylko sprawa kobiet.

Rozstępy mają także mężczyźni i dzieci. Weź się za nie, gdy tylko się pojawią. Wtedy kuracja potrwa krócej. Masz rozstępy od kilku lat? Na to też są sposoby.

Rozstępy pojawiają się aż u 9 na 10 ciężarnych kobiet. A także u 40 proc. dojrzewających chłopców i 70 proc. dziewczynek. Często są problemem osób otyłych i kulturystów. Zmiany zazwyczaj lokalizują się na pośladkach, w górnej części ud, na brzuchu i biodrach. U kobiet w ciąży występują także na piersiach, a u mężczyzn podnoszących ciężary – na plecach, ramionach i barkach. Przebieg choroby u wszystkich wygląda podobnie. Na początku rozstępy są czerwone i wypukłe, a po kilku miesiącach zmniejszają się, tworząc jasną bliznę.

Kiedy napięcie rośnie
Rozstępy powstają na poziomie- naskórka i skóry właściwej. W zdrowej skórze włókna kolagenu i elastyny układają się w uporządkowaną, elastyczną sieć, a naskórek jest gruby i mocny. Rozstępy powstają, kiedy naskórek staje się cieńszy, a równocześnie w skórze właściwej dochodzi do uszkodzenia struktury włókien kolagenu i elastyny. Dzieje się tak na przykład w czasie ciąży. Nadmierne rozciąganie skóry powoduje wówczas zerwanie siatki kolagenowo-elastynowej. Efektem są czerwone pręgi na skórze.

Znów te hormony!
Samo napinanie skóry nie prowadzi jednak do powstawania rozstępów. Spadek jej elastyczności najczęściej jest związany z wahaniem poziomu hormonów płciowych. To od nich zależy trwałość struktury kolagenowo-elastynowej. Dlatego rozstępy pojawiają się najczęściej w okresie dojrzewania, ciąży i okołomenopauzalnym. Ich powstaniu sprzyjają choroby endokrynologiczne, które prowadzą do nadmiernego wzrostu poziomu kortykosteroidów, oraz długotrwałe przyjmowanie sterydów.

Przygotuj się na zmiany
Rozstępy rozwijają się w dwóch etapach. Pierwsze stadium to tzw. faza zapalna. Na skórze widoczne są czerwone lub sinoczerwone wrzecionowate smugi o długości od kilku do kilkunastu centymetrów i szerokości 0,5–4 cm. Drugi etap rozwoju to faza bliznowacenia. Pręgi zmieniają kolor na perłowobiały, zwężają się i zapadają. Stają się mniej widoczne. Czasem zdarza się, że w miejscu rozstępów skóra zaczyna się marszczyć jak bibułka.

Im wcześniej, tym lepiej
Jaki efekt przyniesie leczenie rozstępów i jak długo będzie ono trwało – to zależy od rozległości zmian i od momentu, w którym rozpocznie się terapię. Najlepsze rezultaty daje leczenie świeżych rozstępów (mających nie więcej niż 6 miesięcy), zanim utworzy się blizna.

A jednak warto się smarować!
Zastanawiasz się, czy wystarczy smarowanie ciała balsamem, żeby pozbyć się rozstępów? Skuteczność kosmetyków zapobiegających powstawaniu rozstępów, nie została w pełni potwierdzona. Ale badania kliniczne nad preparatami tego typu przeprowadzone przez francuskich naukowców wykazały, że można spowolnić rozwój rozstępów. U stosujących je osób pojawiały się one dwukrotnie rzadziej i były mniejsze niż u kobiet, które takiego preparatu nie używały. Obecnie duże nadzieje wiąże się z kosmetykami zapobiegającymi rozstępom. Wiadomo, że zawarte w nich substancje oraz witaminy A, C i E, uelastyczniają skórę. 

Przypuszcza się, że stosowane regularnie zmniejszają ryzyko pojawienia się rozstępów.

21 sposobów na młodszy wygląd.

Kobiety potrafią już „uwolnić się" od swojego wieku. 

Niektóre wyglądają równie atrakcyjnie, gdy mają 30, 40 czy więcej lat. A przecież nie zatrzymały czasu. W czym zatem tkwi tajemnica ich wiecznej młodości? Pewnie używają kosmetyków chroniących skórę przed starzeniem. Ale to nie wszystko. Odkąd Jane Fonda przekonała panie do aerobiku, ich krągłości podtrzymywane są przez silne mięśnie, a nie fiszbiny gorsetów. Ale są jeszcze inne sposoby na zatrzymanie młodości.

Makijażowe sztuczki
Po trzydziestce lepiej nie wychodzić na ulicę „prosto z łóżka". Trochę podkładu, tuszu do rzęs i jedno pociągnięcie szminką, a już twarz wygląda ładniej.
1 Zrezygnuj z gęstego podkładu. Uwydatnia zmarszczki. Używaj podkładów o lekkiej konsystencji, typu „druga skóra". Powinny delikatnie rozświetlać cerę, wtedy dobrze tuszują zmarszczki.
2 Pudruj się oszczędnie. Nadmiar kosmetyku podkreśli rozszerzone pory, zmarszczki i może upodobnić twarz do maski.
3 Użyj delikatnego różu. Zbyt ciemny lub jaskrawy dodaje lat i czyni twarz nienaturalną. Róż może być o dwa tony ciemniejszy od karnacji.
4 Podkreśl oczy. Zmień makijaż na bardziej modny. Wypróbuj np. granatowy lub zielony tusz do rzęs, który podkreśli kolor twoich oczu.
5 Rozjaśnij brwi. Ciemne postarzają. Powinny być o 1–2 tony jaśniejsze od rzęs.

Twarz bez zmarszczek
6 Złuszczaj naskórek. Domową mikrodermabrazję, czyli peeling, dobrze jest stosować od 25 roku życia. Skóra tłusta wymaga złuszczania 2 razy w tygodniu.Sucha raz na tydzień. Odświeżysz cerę.
7 Kup dobry nawilżacz. Przed wysuszeniem najlepiej ochroni twarz krem nawilżający z odżywczymi składnikami i witaminami A,C i E. Musi zawierać filtry UVA/UVB. Dzięki całorocznej ochronie przed słońcem przedłużysz cerze młodość o dobrych parę lat.
8 Stosuj maseczki. Są silniejsze od kremów i działają szybciej: błyskawicznie napinają i wygładzają skórę.
9 Oczyszczaj i tonizuj skórę.

Jędrne ciało
Twoi sprzymierzeńcy w trosce o gładką, młodą skórę to: zdrowa dieta, pojędrniające kosmetyki i masaż.

10 Pij co najmniej 8 szklanek płynów dziennie. Najzdrowiej jest pić wodę – nie ma kalorii, oczyszcza organizm z toksyn, nawilża skórę.
11 Pięć razy dziennie jedz owoce i warzywa. Polub marchew – zawiera betakaroten chroniący przed trądzikiem i poprawiający koloryt skóry.
12 Jedz dużo ryb lub łykaj kapsułki. Przeciwdziałają suchości skóry, wypryskom i pokrzywkom, bo dostarczają organizmowi kwasów tłuszczowych Omega 3.
13 Regularnie masuj ciało z użyciem nawilżająco-pojędrniających kosmetyków.
14 Unieś biust. Trzymaj się prosto – ładna postawa odejmie ci kilka lat. Kup dobry, unoszący biust stanik.

Bujne, lśniące włosy
Włosy starzeją się, podobnie jak skóra. Z biegiem lat stają się suche, cieńsze, mniej gęste, tracą połysk. Można zatrzymać ich blask na dłużej.

15 Przywróć im bujność. Stosuj kosmetyki pogrubiające je i nadające puszystość. Matowym dodadzą połysku.
16 Zmień fryzurę. Jaśniejsze pasemka, długa grzywka czy miękkie fale odejmą ci lat. Ważne, by fryzura nie była zbyt grzeczna i dodawała sylwetce młodzieńczego dynamizmu.
17 Dobierz kolor włosów do cery. Jej odcień zmienia się z wiekiem. Nie upieraj się więc przy zachowaniu koloru włosów, który miałaś, będąc nastolatką. Przymierz nowy.

Zdrowy styl życia
Jeśli dużo czasu spędzasz w zamkniętych pomieszczeniach, nie dziw się, że nie masz na nic siły. Okazuje się, że wystarczy pół godziny dziennie spędzone aktywnie na świeżym powietrzu, by poczuć przypływ energii. A energiczny spacer w słoneczny dzień dodatkowo poprawi ci także nastrój.

18 Chodź i biegaj, zamiast jeździć. Po powrocie z pracy włóż adidasy i pobiegaj po parkowych alejkach. Na wypadek deszczu kup kasetę wideo z kompletem ćwiczeń. Sprawne mięśnie pomogą ci zachować młodą figurę.
19 Jedz z umiarem i regularnie. Pięc razy dziennie. Policz, ile kalorii wolno ci zjeść. Kobieta potrzebuje około 25 kcal na kilogram. Jeśli więc ważysz np. 60 kg, potrzebujesz dziennie 1500 kcal. Chcesz schudnąć? Przelicz na kalorie swą wymarzoną wagę i dopasuj do tego dietę.
20 Śpij dobrze. Brak snu widać na twarzy. Dorosły człowiek potrzebuje 7–8 godzin snu, by czuć się wypoczęty. Dla urody najważniejszy jest sen między godziną pierwszą a piątą. W tym czasie regeneruje się skóra.
21 Ćwicz umysł. Jeśli codziennie wiele godzin siedzisz przed telewizorem i nie rozwijasz wyobraźni, mózg spowalnia swą pracę. Efekt? Pogarsza się twoja pamięć i ogarnia cię apatia. Czytaj, ucz się języków obcych, rozwiązuj krzyżówki. W mózgu wytwarzają się wówczas nowe połączenia nerwowe usprawniające jego pracę.