Głównie kobiecy, bo występuje 6 razy częściej u kobiet niż u mężczyzn. Szacuje się, że w Europie dotyczy 0,5 proc. kobiet w wieku 15-75 lat. W Polsce to mniej więcej 100 000 przypadków, ale do leczenia zgłasza się tylko ok. 10 procent.
Stawy stopy są pierwszymi z łańcucha stawów umożliwiających poruszanie się i mają wpływ na funkcjonowanie pozostałych. Ich niewłaściwa praca z biegiem czasu skutkuje dysfunkcją stawów położonych powyżej. Deformacja koślawa palucha to nieuchronne powstawanie płaskostopia poprzecznego, modzeli pod głowami kości śródstopia, koślawości tyłostopia, przykurczu ścięgna Achillesa, niestabilności stawu skokowego. Z czasem zmianom chorobowym ulegają coraz wyższe partie kończyny dolnej.
Przyczynami koślawości palucha są m.in.: nadmierna ruchomość pierwszej kości śródstopia (najczęstsza u młodzieży w wieku 12-15 lat), dominacja pierwszego promienia (tzw. stopa egipska), szpotawość pierwszej kości śródstopia, obniżenie łuku poprzecznego, stopa płasko-koślawa, przykurcz przywodziciela palucha.
Powstawaniu tej dolegliwości sprzyja nie tylko noszenie nieodpowiedniego obuwia – z bardzo wąskimi noskami, na wysokim obcasie, ale także skłonności genetyczne. Jeśli babcia i mama cierpią z powodu palucha koślawego, jest duże prawdopodobieństwo, że to schorzenie dotknie też wnuczkę.
Jeśli w rodzinie występuje skłonność do halluksów, warto zastosować profilaktykę. W czasie snu używa się specjalnych wkładek, które odwodzą paluch. Jest to metoda dość bolesna, ale skuteczna.
Halluksy warto też systematycznie, minimum 10 minut dziennie, masować, wcierając maści przeciwzapalne. Domowym sposobem przynoszącym ulgę są okłady z rozbitych liści kapusty i jodyny, które również mają działanie przeciwzapalne.
Najskuteczniejsze jest jednak leczenie operacyjne. Panuje powszechna - ale błędna - opinia, że nie warto korygować deformacji, bo często nawraca. Skuteczność techniki operacyjnej zależy od prawidłowej kwalifikacji do metody. Muszą być skorygowane wszystkie składowe deformacji, a nie tylko wyrośl okolicy głowy pierwszej kości śródstopia.
Dawniej chirurgiczna korekcja palucha koślawego wiązała się z wielotygodniowym leżeniem ze stopami w gipsie. Teraz stosowane są inne metody, m.in. osteotomia „Z”, tzw. Scarf oraz skośna MORO z plastyką tkanek miękkich stawu śródstopno-palcowego palucha. Zaletami tej metody jest stabilne zespolenie odłamów umożliwiające leczenie bezgipsowe po operacji. Już po drugiej dobie możliwe jest samodzielne chodzenie. Po 6 tygodniach można już normalnie chodzić w obuwiu codziennym. Stosowana metoda gwarantuje ponadto trwałość efektów terapeutycznych.
Stawy stopy są pierwszymi z łańcucha stawów umożliwiających poruszanie się i mają wpływ na funkcjonowanie pozostałych. Ich niewłaściwa praca z biegiem czasu skutkuje dysfunkcją stawów położonych powyżej. Deformacja koślawa palucha to nieuchronne powstawanie płaskostopia poprzecznego, modzeli pod głowami kości śródstopia, koślawości tyłostopia, przykurczu ścięgna Achillesa, niestabilności stawu skokowego. Z czasem zmianom chorobowym ulegają coraz wyższe partie kończyny dolnej.
Przyczynami koślawości palucha są m.in.: nadmierna ruchomość pierwszej kości śródstopia (najczęstsza u młodzieży w wieku 12-15 lat), dominacja pierwszego promienia (tzw. stopa egipska), szpotawość pierwszej kości śródstopia, obniżenie łuku poprzecznego, stopa płasko-koślawa, przykurcz przywodziciela palucha.
Powstawaniu tej dolegliwości sprzyja nie tylko noszenie nieodpowiedniego obuwia – z bardzo wąskimi noskami, na wysokim obcasie, ale także skłonności genetyczne. Jeśli babcia i mama cierpią z powodu palucha koślawego, jest duże prawdopodobieństwo, że to schorzenie dotknie też wnuczkę.
Jeśli w rodzinie występuje skłonność do halluksów, warto zastosować profilaktykę. W czasie snu używa się specjalnych wkładek, które odwodzą paluch. Jest to metoda dość bolesna, ale skuteczna.
Halluksy warto też systematycznie, minimum 10 minut dziennie, masować, wcierając maści przeciwzapalne. Domowym sposobem przynoszącym ulgę są okłady z rozbitych liści kapusty i jodyny, które również mają działanie przeciwzapalne.
Najskuteczniejsze jest jednak leczenie operacyjne. Panuje powszechna - ale błędna - opinia, że nie warto korygować deformacji, bo często nawraca. Skuteczność techniki operacyjnej zależy od prawidłowej kwalifikacji do metody. Muszą być skorygowane wszystkie składowe deformacji, a nie tylko wyrośl okolicy głowy pierwszej kości śródstopia.
Dawniej chirurgiczna korekcja palucha koślawego wiązała się z wielotygodniowym leżeniem ze stopami w gipsie. Teraz stosowane są inne metody, m.in. osteotomia „Z”, tzw. Scarf oraz skośna MORO z plastyką tkanek miękkich stawu śródstopno-palcowego palucha. Zaletami tej metody jest stabilne zespolenie odłamów umożliwiające leczenie bezgipsowe po operacji. Już po drugiej dobie możliwe jest samodzielne chodzenie. Po 6 tygodniach można już normalnie chodzić w obuwiu codziennym. Stosowana metoda gwarantuje ponadto trwałość efektów terapeutycznych.
Bardzo często podczas jednego zabiegu jest wykonywana korekcja obu stóp.
Posty
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz